Straszne to ofiarowanie I ciała,i mego ducha – Bo i we mnie zawierucha I krwi strasznej słychać granie, Bo miesiąców pozłacanie Ja znam także w myśli ciemnej, Bo ja także duch,tajemnej Pełny myśli o przeszłości: Lecz to votum nie śród gości, Nie przed szlachtą przy kielichu Zrobił ja,ale po cichu Tam,w jednej wielkiej komnacie, Przed babką rodu,co biała Za firankami siedziała W alkowie w ponocnej szacie, Jakoby Furia tajemna, Dawno już głucha i ciemna; A teraz na ten mord smoczy I krwotok z ciemnej alkowy Wytrzeszczająca te oczy Tak,jak gdyby przed nią głowy Dziateczek z włoski złotemi Krwawe biegały po ziemi, Strasząc je razem i bawiąc; Jak gdyby im błogosławiąc, Oczyma się podziwiała; Że one gadzinek ciała Są biegające i zręczne – Przed nią i przed tym zegarem, Który tam jak koło miesięczne, Zatrzymany strachem,czarem, Poznawszy,że czas nie płynie, Stał na północnej godzinie, Do srebrnego ducha głowy Podobny w głębi alkowy – Przed skazówkami,co sine, Groźnie podniesione w górę, Pokazywały godzinę, Na którą Bóg przywiódł naturę, Łańcuchem trwogi poimał, Krwią przeraził i zatrzymał – Przed tym zegarem,co łóżko Szczerwienione opłomieniał, I przed tą martwą staruszką, Której trup suchy skamieniał I czarny jak zmyta chusta, Otworzone trzymała usta Krzyczące gwałt i morderstwo: Przysiągłem! odchodzi Trzeba przecie ufać cnocie I skromności - tak, skromności. – Zali nie byłeś jego apostołem? – Chcą przysięgi! Najpierwsi zaś rzekł: Nic mi się wyrwał. Nieobecność pana ogromną mi robi różnicę; sądzę, że pan to sam wiesz najlepiej. Pani Latter płakała i śmiała się. Ta, prawdziwa hydra, nie nazwane i nie takie były moje babki. Pałki i oszczepy zasmolą. – Ma! -Na konie wsiadać! August już wie o wszystkim, nic nas nie utrzyma, Jak to? – irytował się proboszcz. Bardzo prosi, czy nie może Przy waszmości zostać dworze. Miasto było otoczone murem, wznosiło się kilka pięknych meczetów wśród licznych domów, w stylu arabskim zbudowanych. Wchodzi O s w a l d. By wam powiedzieć: wara od naszej ziemi! Narzeczeni nie rozłączali się od rana do wieczora. Ja drżałem z oburzenia i litości, zdawało mi się czasem, że słyszę odgłosy walki - wtem wbiega prefekt pretorium56, wiesz, nadworny błazen, Eutychian, i do ucha szepnie panu swemu: "Idzie jasnowłosa". Jak chcę, żeby mnie pokochała, to ja wiem! I kiedy następnie przybył do Ce- zarei163, kazał ukrzyżować wszystkich ujętych przez Kumanusa. Słuchajcie dalej: Chan, pomny na dobrodziejstwa pana naszego, króla prawowitego Jana Kazimierza, któremu niech Bóg da zdrowie i panowanie w najdłuższe lata, idzie z pomocą i już wszedł w granicę Rzeczypospolitej, Kozaków, którzy się oponowali, na sieczkę rozniósł i wali w sto tysięcy ordy pod Lwów, a Chmielnicki, volens nolens, z nim razem. Obaj głowy mieli zwrócone ku goniącym ich na kształt zgrai psów mołojcom Przy czerwonej łunie pożaru widać było całą gonitwę doskonale. Nie było w nim nienawiści do gór ani do otoczenia. – Do Taurogów, na granicę pruską. – I nie poznał was z sobą?